Οι τελευταίοι
..σκορπισμένα τα
φύλλα του ημερολογίου σαν μικροί απεριποίητοι τάφοι
σ’ ένα ιδιόκτητο κοιμητήρι.
Tα μαλλιά της γεράσανε και πάνω στα ωχρά της χείλη
σαπίζουν αρχαία μακρόσυρτα φιλιά και πολλά ανοιξιάτικα λόγια.
Γιατί οι άνθρωποι μόνο όταν βλέπουν τον εαυτό τους μέσα σου
βεβαιώνονται ότι κι εσύ υπάρχεις.
Τάσος Λειβαδίτης, 1966
paper flowers 
» οι άνθρωποι μόνο όταν βλέπουν τον εαυτό τους μέσα σου
βεβαιώνονται ότι κι εσύ υπάρχεις.»
απ τις καλές στιγμές του …τις λιτές.
καλό απόγευμα
Φίλτατη paper κάτι να πω και εγώ ,ίσως άσχετο, μα θα το προβάλω στα δικά σου μάτια, και σε όλη την παρέα…
Η ποίηση δεν είναι ένα ελευθέρωμα της συγκίνησης, αλλά απόδραση από τη συγκίνηση. Δεν είναι έκφραση της προσωπικότητας, αλλά απόδραση από την προσωπικότητα.
Θ.Έλιοτ
* Ψουξ, αν έχεις τις σωστές λέξεις, η ποσότητα τους δεν μετράει καθόλου, συμφωνώ.
* SRV, επειδή ο Έλιοτ ένιωθε πως δεν βίωνε σε βάθος κ με ένταση τη ζωή του θα την πληρώσει όλη η ποίηση??? :-Ρ
Άσε που μάλλον το’λεγε απ’την πλευρά των ποιητών κι όχι των αναγνωστών..
Δεν θα διαφωνήσω με αυτά που λες φίλη paper,αλλά μάλλον είναι θέμα ψυχισμού του καθενός μας…
kai thema eleytherou xronou pou ta teleytaia xronia ekleipei
Λίγο μελαγχολικό.
Αναγνωρίζεις την ύπαρξη κάποιου που αναγνωρίζει και τη δική σου ύπαρξη. Αμοιβαία ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης.
(Βλέπω) την αντίφαση …
Εκεί στο βάθος …
(Βλέπεις) που και ο Τ.Λειβαδίτης είχε την χαρούμενη πλευρά του καλά κρυμένη!