Big Bank

Στο σχολείο μια χρονιά, είχαμε έναν ταμία που διαχειριζόταν το κεφάλαιο της τάξης κάπως ανορθόδοξα. Όταν δεν είχαμε τσιγάρα μας έδινε απ’το ταμίο να πάρουμε κάτι τελειωμένες, άγνωστες μάρκες (ήταν φτηνές), πού κ πού κερνούσε κανένα καφέ και μια φορά πλήρωσε το σπασμένο τζάμι ενός αυτοκινήτου, δίπλα απ’το οποίο έτυχε να περνάει ο Παναγιώτης (ακόμα δεν ξέρει πώς το ‘σπασε).
Τον φωνάζαμε τραπεζοταμία.
Αυτά τα μικροποσά ήταν πάντα δανεικά και ο τραπεζοταμίας ήταν αμείλικτος όταν αργούσαμε να τα επιστρέψουμε. Έτσι, δεν είχε χαθεί, ούτε δραχμή από το ταμείο της τάξης.
Όταν ένα σπασικλάκι το έμαθε και τον κατηγόρησε μπροστά σε μαθητές και καθηγητές, είπε: «Με ψηφίσατε για να συγκεντρώνω τα χρήματα της τάξης και να τα φυλάω μέχρι η τάξη να τα χρειαστεί. Μέχρι τώρα, δεν έχει λείψει τίποτα απ’το ταμείο. Το τι γίνεται ενδιάμεσα, δε σας αφορά».
Τώρα που μεγάλωσε έχει καθαριστήριο αλλά ήταν και είναι ο καλύτερος τραπεζίτης που έχω δει ποτέ.

Μια που έγινε η αρχή, είπα να το ποστάρω κι εγώ γιατί τα χρήματα της τάξης όλο και λιγοστεύουν.

~ από paperflowers στο 12 Οκτωβρίου, 2007.